O Zaofiarowaniu się Jezusowi przez Maryję - św. Ludwik Grignion de Montfort

Dzieło św. Ludwika Marii Grignion de Montfort znane obecnie pod tytułem „Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny”, w tłumaczeniu zmarłego w opinii świętości O. Prokopa (Jana Tomasza Leszczyńskiego). Tłumacz korzystał z przekładu Ojca F. W. Fabera (True devotion to the Blessed Virgin), autora m.in. książki "Matka Bolesna" (którą także tłumaczył na j. polski O. Prokop). Zarówno O. Faber jak i O. Prokop posługują się pięknym, prostym, a przy tym trafiającym do serca czytelnika językiem. Dzieło wydawane było kilkakrotnie. Niniejsza książka stanowi wznowienie wydania IV. poprawionego, z r. 1893. Wierne rękopisowi św. Ludwika dzieło dla każdego czciciela Matki Bożej.

Imprimatur
Varsaviae 4 / 16 Octobris 1893 anno.
Judex Surrogates, Canonicus Metropolitanus
R. Filochowski.
pro Secretario
J. Podbielski.

„Przez Przenajświętszą Maryję Pannę przyszedł Pan Jezus na ziemię, i przez Nią też ma zapanować nad światem.”

„Nabożni skrupulaci, są to osoby, które obawiają się uchybić Synowi, cześć oddając Matce, poniżenia Jezusa przez wywyższanie Maryi. Nie pozwalają oddawać Jej należnych pochwał, jakie Jej oddawali Ojcowie święci. Przykro im, gdy przed ołtarzem Przenajświętszej Panny więcej jest osób aniżeli przed Przenajświętszym Sakramentem; jakby jedno sprzeciwiało się drugiemu, jakby modlący się do Przenajświętszej Panny, nie modlili się przed Nią do Pana Jezusa. Nie chcą żeby tak często mówiono o Przenajświętszej Pannie, żeby tak często uciekano się do Niej. I oto są niektóre zwykłe ich o tym zdania: Do czego tyle zewnętrznych nabożeństw do Przenajświętszej Panny? Wiele w tym zachodzi nieoświecenia; jest to robić sobie igraszkę z naszej religii; lubię tylko tych, którzy są nabożni do Pana Jezusa (a wymawiając Jego imię czynią to bez nachylenia głowy, co mówię w nawiasie), należy się udawać do Pana Jezusa, jest On jedynym naszym Pośrednikiem; trzeba w kazaniach głosić Pana Jezusa! bo to najważniejsze. I to co mówią jest prawdą w pewnym znaczeniu; lecz w zastosowaniu tego jak czynią, ażeby przeszkodzić nabożeństwu do Przenajświętszej Panny, jest to bardzo niebezpieczną, i przebiegłą zasadzką wroga naszej duszy, pod pozorem większego dobra. Nigdy bowiem nie oddaje się większej czci Panu Jezusowi, jak kiedy oddaje się cześć Przenajświętszej Pannie, gdyż oddaje się Jej cześć na to tylko, ażeby tym doskonalej uczcić Pana Jezusa. Idzie się do Niej, jako do najpewniejszej i najkrótszej drogi dla dojścia do celu, którym jest Jezus.

Kościół święty z Duchem Świętym najpierw błogosławi Przenajświętszej Pannie, a potem Panu Jezusowi: Błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławion owoc żywota Twojego Jezus (Pozdr. Aniel.). Nie żeby Przenajświętsza Panna była wyższą nad Pana Jezusa albo Mu równą, co utrzymywać byłoby kacerstwem obrzydliwym, lecz dlatego że dla doskonalszego błogosławienia Panu Jezusowi trzeba najpierw błogosławić Maryi. Wbrew więc wszystkim fałszywie pobożnym skrupulatom, powtarzamy ze wszystkimi prawdziwie nabożnymi do Przenajświętszej Panny: O! Maryjo! błogosławionaś Ty pomiędzy niewiastami, i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus.”

„Śmiało będziesz mógł powiedzieć do Niej: Twoim ja, Przenajświętsza Panno, zbawże mnie (Psalm 118, 94), albo jak już mówiłem, stosując do siebie słowa Ewangelii o uczniu ulubionym: Wziął Ją uczeń na piecze swą (Jan 19, 27).
Będziesz także mógł powtórzyć za świętym Bonawenturą, który tak do Matki Bożej przemawia: „Tyś Panią moją i zbawicielką (Domina salvatrix mea) moją, z ufnością postępować będę i nie zlęknę się niczego, albowiem Tyś jest siła moja i chwała moja w Panu". I na innym miejscu: „Twoim Ci jestem, i wszystko moje jest Twoje, o! Dziewico przechwalebna, błogosławiona nad wszystko co stworzone; niechże używając słów Pieśni świętej: Położę Cię jako pieczęć do serca mojego albowiem mocna jest jako śmierć miłość ku Tobie" (Pieśń 8, 6).

Będziesz mógł powiedzieć Bogu, powtarzając znowu słowa Proroka Pańskiego: Panie nie wyniosło się serce moje; ani się wywyższyły oczy moje, anim chodził w rzeczach wielkich ani w dziwnych dla mnie. Jeślim nie pokornie rozumiał, alem wywyższał duszę moja, jestem jako dzieciatko odsadzone u matki swojej; lecz gdy teraz cały oddałem się Maryi niechże za to taka odpłata na duszy mojej (Psalm 130), będzie, jakiej dostępują ci, którzy się na Jej łono skryli. Co także zwiększy twoją w Niej ufność, to że złożywszy u Niej do przechowania w depozyt, wszystko co masz dobrego do dania lub przechowania godnego, mniej będziesz miał ufności w sobie samym, a więcej w Niej, która jest Twoim skarbem.” [Fragmenty]

SPIS TREŚCI
Od tłumacza……………………….5
Wstęp…………………………………….17
CZĘŚĆ PIERWSZA
O nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny w ogólności
Rozdział I. O doskonałości i konieczności nabożeństwa do Przenajświętszej Panny……………………25
Rozdział II. O prawdziwym nabożeństwie do Przenajświętszej Panny………49
Rozdział III. O fałszywych nabożeństwach do Przenajświętszej Panny……..71
Rozdział IV. O cechach prawdziwego nabożeństwa do Przenajświętszej Panny……………………….79
CZĘŚĆ DRUGA
Rozdział I. O najdoskonalszym nabożeństwie do Przenajświętszej Panny, czyli o doskonałym zaofiarowaniu się Jezusowi przez Maryję…………………..87
Rozdział II. Na czym polega doskonałe zaofiarowanie się Panu Jezusowi…93
Rozdział III. Powody skłaniające do tego doskonałego zaofiarowania się Jezusowi przez Maryję…………………….101
Rozdział IV. Historia Rebeki i Jakuba, jako figura czyli przenośny obraz Przenajświętszej Panny i Jej wiernych dzieci……………129
Rozdział V. Przedziwne skutki jakie sprawia to nabożeństwo w duszy wiernie je dopełniającej………………147
Rozdział VI. O zewnętrznych ćwiczeniach tego nabożeństwa………………..157
Rozdział VII. O ćwiczeniach wewnętrznych, właściwych osobom dążącym do wyższej doskonałości…………………169
Sposób zastosowany do tego nabożeństwa, do zachowania przy przystępowaniu do stołu Pańskiego………………….177
Zaofiarowanie siebie samego Panu Jezusowi odwiecznej Mądrości wcielonej przez Ręce Maryi………………….181

W niniejszym wznowieniu dokonano nieznacznych zmian w zakresie koniecznej korekty: ortografii, interpunkcji, oraz uwspółcześnienia słów, jak np. tedy, owóż, siedm, nie masz, przytem, zbawczodawczej, Jakób, czy końcówek wyrazów jak np. niczem. Pominięto jeden przypis tłumacza – o. Prokopa, dot. dostępności w księgarniach wydania Officium Parvum w jego przekładzie (obecnie nie jest ono dostępne).

Dane techniczne:

Ilość stron: 186

Okładka: Miękka

Rok wydania: 2022

Wydawnictwo: Matris

Mocowanie: Klejona

Inne: ---