Pisane łapą - Marian Orłoń

"Pisane łapą",  Marian Orłoń

Fragment z książki. Czyta: Lenka Miler. KLIKNIJ TUTAJ

OD TŁUMACZA

Niecodzienne przygody, które są treścią tej książeczki, przeżył i opisał przed laty zaprzyjaźniony ze mną kundel Tymoteusz, zwany zdrobniale Tymciem. Powstała w ten sposób niezwykła książka o psach i ludziach napisana przez psa. Jest to wydarzenie wielkiej wagi. Uważam, że ta jedna książeczka znaczy więcej niż wszystkie książki o psach i ludziach napisane przez ludzi. A powstało tych książek dwanaście tysięcy pięćset osiemdziesiąt trzy i pół. Dokładnie tyle. Ta połówka wzięła się stąd, że parę tygodni temu przerwałem pisanie dwunastotysięcznej pięćsetnej osiemdziesiątej czwartej książki, żeby przełożyć na język ludzki osobliwe dzieło Tymoteusza.
Dziś oddaję owoc swojej pracy w Wasze ręce, pełen nadziei, że przygody sympatycznego kundla spodobają się również Wam  – dzieciom, które kochają psy.

O autorze

Marian Orłoń (właśc. Wendzonka) urodził się 23 lipca 1932 roku w Ludwinowie w gminie Pępowo (obecnie w woj. wielkopolskim) jako syn Piotra i Józefy z Kaczmarków, których był najstarszym dzieckiem. Jego ojciec pracował w pępowskim Urzędzie Gminy, matka natomiast zajmowała się domem. Miał dwójkę rodzeństwa: siostrę Stefanię i brata Stanisława.

Po zakończeniu wojny rodzina przeniosła się do Pępowa, gdzie kilkuletni wówczas Marian rozpoczął naukę w szkole podstawowej. Zawsze lubił język polski, dobrze pisał i ładnie się wysławiał, dlatego też wybrano go na prezesa Krucjaty Eucharystycznej, aby dobrze ją reprezentował. O wyborze zadecydowała także jego pobożność, która cechowała go już od najmłodszych lat. Krucjata była stowarzyszeniem, które powołał do życia ówczesny proboszcz pępowskiej parafii – ks. Alfons Kasior. Był on duchowym przewodnikiem chłopca i zachęcał go do pisania pierwszych utworów.

Swoją edukację młody Orłoń kontynuował w Liceum Pedagogicznym w Krotoszynie. Tam też, jako bardzo dobry uczeń, w 1951 roku otrzymał świadectwo dojrzałości. Pracę pedagogiczną rozpoczął w Wilkowie Polskim, gdzie uczył języka polskiego i religii. W latach 1952–1953 odbywał służbę wojskową w Zgorzelcu. Zarówno w wojsku, jak i wcześniej, będąc na swej pierwszej nauczycielskiej placówce, pisał artykuły i opowiadania. Podczas służby wojskowej był korespondentem prasowym, a teksty zamieszczał w wychodzącym wówczas „Żołnierzu Ludu”. Podpisywał je pseudonimem Orłoń, który później przyjął za swoje nazwisko.

Opowiadania dla dzieci publikował głównie w „Płomyczku” i „Małym Gościu Niedzielnym”. Z czasem zaczął też wydawać swoje pierwsze książki, które bardzo szybko przyniosły mu dużą popularność wśród młodych czytelników. Niektóre z jego książek to "Pisane łapą", "Kartki z ostatniej ławki", "Mój kochany pan pies", "Detektyw Nosek i porywacze".

Za swoją pracę twórczą oraz działalność literacką i kulturalną otrzymał wiele nagród, m.in. Chorągwi Wielkopolskiej ZHP dla ulubionego pisarza dla dzieci i młodzieży (1971), Nagrodę Wojewódzką za wybitne osiągnięcia w dziedzinie upowszechniania kultury (1979) i Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość artystyczną dla dzieci i młodzieży w dziedzinie literatury (1981). Został także odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1974) i Odznaką Honorową „Za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego” (1978).

Pisarz zmarł nagle 12 grudnia 1990 roku. Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu.

Dane techniczne:

Ilość stron: 92

Okładka: Twarda

Rok wydania: 2022

Wydawnictwo: Key4

Mocowanie: Szyta

Inne: ---